Strona:Kobiety antyku.pdf/93

toniusza z Agrypiną obszedł się ze szczególnym okrucieństwem. Ponieważ ― z właściwą sobie odwagą ― rzucała mu obelgi po skazaniu, kazał ją wychłostać, a gdy postanowiła zamorzyć się głodem kazał jej siłą wpychać jedzenie do ust. Ona jednak zdołała się zagłodzić. Nieco inaczej opisuje to wydarzenie Tacyt twierdząc, że żyła jeszcze jakiś czas po śmierci Sejana ufając, że cesarz złagodnieje. Kiedy jednak nic się nie zmieniło z własnej woli umarła, chyba że jej także odmówiono pokarmów aby móc upozorować, że dobrowolną śmierć sobie obrała (Roczniki VI 25). Kasjusz Dio jednak także podtrzymuje wersję samobójstwa Agrypiny.
 Agrypina, podobnie jak poprzednio opisane Kornelia i Antonia, szanowana była przede wszystkim za wielodzietność i czystość obyczajów. Agrypinę podziwiano ponadto za energię, odwagę i męskość decyzji. Tacyt dodaje nawet, wobec oszczerstw Tyberiusza już po jej śmierci, że umarła z rozpaczy po straceniu jej kochanka, że Agrypina, nie znosząca równości, a chciwa panowania, już z powodu tych męskich skłonności wolna była od kobiecych przywar (Roczniki, tamże). Wszystkie źródła podkreślają też, że była niezdolna do obłudy i intryg.
 Pozytywne bohaterki rzymskiej tradycji spotykały na ogół dramatyczne losy. Antyczna historiografia miała jednak tendencję do opisywania niezwykłych zdarzeń a nie szarzyzny dnia codziennego. Kobiety rzymskie z kół arystokratycznych miały też niewątpliwie większe możliwości aktywności publicznej czy raczej politycznej.
 Tragiczne też były losy kobiet związanych z opozycyjnym środowiskiem filozofów okresu wczesnego cesarstwa. Trzy z nich występujące we wszystkich prawie źródłach rzymskich traktujących o epoce wczesnego cesarstwa pochodziły z jednej rodziny i jakby utrwalały, a może i udoskonalały model zachowania stworzony przez pierwszą (chronologicznie) z nich Arrię Starszą, żonę Cecyny Petusa z kręgu filozofów stoickich, kierunku jak wiadomo bardzo rozpowszechnionego w Rzymie epoki cesarstwa. Arria znana jest przede wszystkim z odwagi okazanej w ostatnich chwilach życia, dzięki jednak zachowanej korespondencji Pliniusza Młodszego z Arrią Młodszą i jej rodziną można zaczerpnąć więcej informacji o życiu Arrii Starszej, a także o całej tej zadziwiającej rodzinie. Cecyna Petus należał do grupy senatorskiej, wiemy że był konsulem