Strona:Kobieta polska w nauce.pdf/30

 Najwięcej zapału, najgorętszy poryw serc i umysłów wykazywały kobiety zawsze w dziedzinie pracy pedagogicznej.
 W każdym narodzie i w każdym okresie cywilizacji były wielkie wychowawczynie, urabiające ducha pokoleń.
 Miały Niemcy swoją Karolinę Rudolfi, miała Francja p. de Rémusat, Anglja — Marję Astelli i Marję Wollstoncraft, Ameryka — Emmę Willard i Lukrecję Mott.
 Mieliśmy i my nasze Hoffmanowe, Jaraczewskie, Eleonory Ziemięckie, Felicje Boberskie, Bibjanny Moraczewskie, Antoniny Machczyńskie, Narcyzy Żmichowskie, które kształciły duszę polską.
 Pierwszą wychowawczynią naszą, która wprowadziła pierwiastek naukowy do prac pedagogicznych, była Aniela Szycówna. Poświęciwszy się metodyce nauczania, oparła wskaźniki niezbędnych reform na badaniu ciała i duszy dziecka, nie spuszczając nigdy z oczów celów nauki ścisłej przy praktycznem zastosowaniu przesłanek.
 Umysł samodzielny i twórczy, natura ruchliwa, czynna, niestrudzona w pracy, od najwcześniejszych lat już zdradzała A. Szycówna niezwykły pęd do zawodu wychowawczyni. „Młoda nauczycielka“ Machczyńskiej, pierwsza książka pedagogiczna, jaką przeczytała, wywarła na niej tak silne wrażenie, że odtąd jaknajskrupulatniej poczęła spisywać spostrzeżenia swoje nad dziećmi. W pracy tej utrwaliło ją jeszcze dzieło Dawida: „Program psycholologicznych spostrzeżeń nad dzieckiem od urodzenia do 20-go roku życia“. Odtąd nie zbacza ani na chwilę od raz wytkniętego kierunku i w gorączce najpilniejszych robót znajduje zawsze czas dla umiłowanych badań, wydając cały szereg studjów poświęconych tej sprawie.
 Pierwsze jej prace ukazały się w „Przeglądzie pedagogicznym“ w 1890 r. Podpisane pseudonimem „Młodej Pedantki“, zwróciły na siebie uwagę bystrością spostrzeżeń i wytrawnym sądem. Odtąd stale pisywała do najpoważniejszych organów fachowych i naukowych w kraju a także zagranicą.
 Stała współpracowniczka kwartalnika „La revue psychologique“ w Brukseli, redaktorka „Nowych torów“, była jedną z głównych założycielek T-wa badań nad dziećmi i T-wa psychologicznego w Warszawie, profesorem metodyki nauczania w Wolnej wszechnicy i w Instytucie pedagogicznym warszawskim. Do wybitniejszych jej prac należą: „Roz-