Strona:Kościół a Rzeczpospolita.djvu/103

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

zgodnie z formami ustanowionemi dla Francji z rządem zmienionym.
V. Mianowania na stolice biskupie, które będą opróżniały się w przyszłości, będą również dokonywane przez Pierwszego Konsula, a instytucja kanoniczna nadawana będzie przez Stolicę Apostolską, zgodnie z artykułem poprzedzającym.
VI. Biskupi, zanim, obejmą swe czynności, złożą bezpośrednio w ręce Pierwszego Konsula przysięgę na wierność, która była w użyciu przed zmianą rządu i wyrażoną słowy następującemi:
„Przysięgam i obiecuję Bogu na świętej Ewangielji zachować posłuszeństwo i wierność Rządowi, ustanowionemu przez Konstytucją Rzeczypospolitej Francuskiej. Obiecuję zarazem nie wchodzić w żadne porozumienia, nie być obecnym na żadnej radzie, nie popierać żadnego związku, ani wewnątrz ani poza granicami kraju, związku, któryby sprzeciwiał się spokojowi publicznemu; i jeśli się dowiem, że w djecezji mej lub gdzieindziej knuje się cośkolwiek na szkodę Państwa, doniosę o tym Rządowi“.
VII. Duchowni drugiego stopnia złożą tę samą przysięgę w ręce władz cywilnych, wyznaczonych przez Rząd.
VIII. Formuła modlitewna następująca będzie odmawiana na końcu służby bożej we wszystkich kościołach katolickich Francji: Domine, salwom fac Rempublicam; Domine, salvos fac Consules[1].
IX. Biskupi uczynią w djecezjach swych nowy podział parafji, który wejdzie w życie dopiero po zatwierdzeniu tegoż przez Rząd.

X. Biskupi mianować będą proboszczów. Wybór ich będzie mógł padać jedynie na osoby uznane przez Rząd.

  1. Boże, zbaw Rzeczpospolitą; Boże, zbaw konsulów.