Strona:Klemens Junosza - Wdowa z placem.djvu/92

— 88 —

skutku, żeby nie ta gwałtowna pani. Ona wyświadczyła panu dużą przysługę.
 — W istocie, dopomaga mi jak może — odrzekł z uśmiechem pan Leon.
 — Widzi pan, jak to nigdy nie można wiedzieć, zkąd człowiekowi przyjdzie pomoc. Czasem mała osoba, niby nic nieznacząca, a zrobi więcej..
 — Niż genialny Zelman...
 — No tak, ona zrobiła więcej niż on, bo popsuła jego robotę, ale, proszę pana ja tu nie na zabawkę przyszedłem.
 — Więc?
 — Chcę wiedzieć, co mam robić dalej, i co będę za moją pracę miał?
 — Co pan będziesz miał, to wiesz, bośmy się poprzednio umówili.
 — Za pilnowanie interesu — tak... I nie zaprzeczy pan, że pilnowałem go doskonale, jak oka w głowie — a teraz? Co ja mam robić teraz, niech pan powie.
 — Teraz masz pan pomagać owej gwałtownej pani i psuć interes Zelmanowi; słowem, nie dopuścić do sprzedaży.
 Pan Grynszpan podrapał się po głowie.
 — Psuć Zelmanowi — rzekł — nie łatwa to robota, bo on mądry jest i nie da sobie psoty zrobić, ale skoro pan życzy sobie tego, skoro pan obiecuje za to wynagrodzić, to dlaczego nie... Będę psuł... Wierz mi pan