Strona:Klemens Junosza - Syzyf.pdf/149

zaprzęga natychmiast! ty, Anielciu, zostaniesz.
 — Jadę z ojcem — rzekła.
 — Nie, to nie u państwa się pali — rzekł doktór. — Znam całą okolicę wybornie i oryentować się umiem. Trzymam zakład o co kto chce, że nie u państwa ten ogień.
 — Ja poślę kogo na wieżyczkę — rzekła wdówka, — ztamtąd dalej widać.
 Pan Karol udał się z chłopcem kredensowym po schodach na ową wieżyczkę dziwaczną i powrócił znacznie uspokojony.
 — Doktór miał słuszność — rzekł, — istotnie ten ogień nie u mnie.
 — Więc gdzież?
 — Albo bardzo blizko Stawisk, albo w samych Stawiskach. Widocznie pali się folwark, bo ogień rozkłada się szeroko.
 Doktór, usłyszawszy to, doznał jakby elektrycznego wstrząśnienia.
 — A może nie w Stawiskach? — rzekł.
 — Jestem prawie pewien — odpowiedział pan Karol. — Trudno, żebym się mylił, mieszkając od lat tylu w tych stronach i znając okolicę, jak swoją własną kieszeń.