kocham!... I lowe you, je vous aime, ich liebe Sie!... Za życia mojego jabym się nigdy nie ośmielił zadeklarować moją miłość, ani tobie pani, ani twojemu ojcu... weil Sie, mein Fraulein, tor, mon îdole, pani byś mnie nigdy nie chciała, bo panią wychowano w przesądach, a ja jestem Konfessionslos... ale po śmierci, to ja pani mogę powiedzieć... je vous aime, my dear lady, ich liebe Sie!... Ja nie mogłem żyć dla pani, mais je meurs avec plaisir pour vous, ich sterbe mit Vergungen, ma parole d’honneur!...
Niech panią nie dziwi l’ineshérence de cette lettre... ja stoję vis-à-vis śmierci, kiedy to piszę, ale ja nie chcę umrzeć, żeby pani nie wiedziała, że ja umarł na pani conto. Dziś u George’a hrabia Antoś pozwolił sobie insultować panią, więc ja jego insultowałem, a on znów mnie insultował i jutro... Żegnam cię, süsser Engel, ich bin todt... westchnij za mną... essuyez une larme... ale nie módl się pani za mnie, weil ich ein Konfessionsloser bin.
Michał Goldfresser.
List ten był zapieczętowany czarnym lakiem, którego garson na poczekaniu z pobliskiego składu przynieść musiał.
