— Matka czy córka zawsze z tego coś będzie.
Tak mówił do siebie pan Rekursowicz dependent Franciszka Obełgalskiego patrona.
Zacny ten mąż, który miał zawsze do czynienia z opozycjami, apelacjami i t. d. który oprócz tego w charakterze obywatela krajowego pełnił obowiązki świadka przy wszystkich umowach zawieranych w sąsiedniej kancelarji rejenta, nie był obojętnym na wdzięki panny Krystyny Windbeutel, ale w ostatnim razie nie pogardziłby również i wdową gdyby ta zechciała przyjąć jego afekta.
Wdowa zapraszała go często na herbatkę, a w miłej rozmowie, dawała poznać iż stan wdowi jest jednym z najnieznośniejszych stanów kobiety w Europie, że mąż jest podporą słabej niewiasty, a samo małżeństwo, jest instytucją jeżeli nie lepszą to w żadnym razie nie gorszą od wszelkich innych instytucji. Nie taiła również, że jak dla kobiety w jej wieku i położeniu, dla niej, co wchodząc w pierwszy związek uczyniła mezaljans, najodpowiedniejszym byłby człowiek stateczny, nie
