Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/218

 — Jak czasem... Chłopi jeżdżą tędy po drzewo, smolarze smołę wożą, czasem rybacy przejeżdżają z towarem...
 — A więcej nikt?
 — Nikt, rzadko kiedy, ot, jak na przykład dziś, panowie...
 — W takim razie chciejcie mi powiedzieć, po co właściwie jest tu karczma?
 Symcha zrobił bardzo kwaśną minę.
 — Ja sam nie wiem; po to chyba, żeby biedni szynkarze tu ginęli, żeby tracili ostatni grosz...
 — Czy nie przechodził tędy lub nie przejeżdżał niejaki Icek Gansfeder?... znacie go zapewne?
 — Owszem, cokolwiek go znam... on węglarz jest. Nie widziałem go już bardzo dawno.
 — Mówiono nam, że tu, do Bielicy się udał.
 — To panom ktoś powiedział wielką nieprawdę; on wcale nie pokazywał się w tych stronach. Ale, za przeproszeniem, skąd panowie jadą?
 — Z lasu, od jezior.
 — No, to właśnie on tam siedzi, tam jego pomieszkanie jest.
 — Już nie jest; podobno go stamtąd oddalono...