Strona:Klemens Junosza - Żywota i spraw imć pana Symchy Borucha Kaltkugla ksiąg pięcioro.djvu/179

cię uprzedzam, że już dość na was pracuję, że nie mam zamiaru dalej robić darmo.
 — Czy nie macie zysków?!
 — Nie, wy wszyscy macie zyski. Mój brat, ty, jeden rybak, drugi rybak, smolarze... chcecie majątki robić, a ja, główna w tym interesie osoba, nie mam nic.
 — Mój teść daje wam piętnaście rubli tygodniowo.
 — Niech jego piętnaście razy tygodniowo wielka słabość ściśnie!
 — Pfe, Icku, tak nie godzi się mówić... przecież to brat.
 — Żebym u obcego robił, tobym więcej miał i nie znajdowałbym się ciągle pod strachem. Zresztą nie mam co dużo gadać. Daj trzysta rubli, wracam zaraz do węgli; nie dasz, jadę dalej. Wóz i przewóz... wybieraj. Mnie się już to wszystko sprzykrzyło!
 — Zastanówcie się, Icku.
 — Ja się zastanowiłem.
 — Ja teraz nie mam tyle gotówki, to jest suma, to jest znaczna suma!
 — Nie tłómacz się, gotówkę masz w domu... ja wiem. Wczoraj sprzedałeś pięćdziesiąt korcy żyta.
 — Skąd wy możecie o tem wiedzieć?