Strona:Klemens Junosza-Z antropologji wiejskiej.pdf/62

 — Jakie bajki?! Czy to wy ranie będziecie uczyli kiedy jarmark jest?.. ja wiem lepiej od was.
 — Ja wam i przez jarmarku zapłacę. Nie wierzycie?
 — Co nie mam wierzyć, wszystko może być; może znajdziecie na drodze worek pieniędzy, może wam kasa w gminie pożyczkę da?
 — Pieniędzy nie znajdę, a z kasy nie dostanę, bo Sokół na mnie krzywy, że go chciałem z wójtowstwa zrucić. Ale ja po drogach nie szukam i na Sokołowe ręce nie patrzę, jeno pójdę gdzieindziej.
 — Gdzie wy pójdziecie?
 — Tu, jeden gospodarz raił mi żydka na Zabłociu, on podobno rozpożycza pieniądze.
 Mendel z politowaniem głową pokiwał.
 — Oj Macieju, Macieju, rzekł, gdzie wasza głowa jest? powiedzcie mi, gdzie wy macie głowę?
 — Gdzie i kuzdy człowiek.
 — To nieprawda jest, na moje sumienie nieprawda.
 — No, no — jeno nie ujadać.
 — Miarkujcie sami... Wy idziecie szukać żydka do Zabłocia, a co ja jestem? ja jestem też żydek, taki dobry jak on, a może nawet lepszy... dla czego wy do mnie nie idziecie?
 — A juści, jak człowiek chce półkwaterek wódki wypić, to się wzdragacie, a co dopiero pieniędzy!
 — Jak wy pójdziecie do tamtego po pieniądze, to ja wam nawet całkiem wódki nie dam!
 — Tedy cóż ja mam zrobić?
 Mendel nie odpowiedział zaraz. Zaczął przechadzać się po izbie, gładził brodę, liczył coś w myśli, nareszcie natoczył całą kwaterkę i postawił przed chłopem.
 Łomignat spojrzał zdumiony.
 — Widzicie, rzekł Mendel, jaki ja jestem! pijcie na zdrowie!