Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom I.djvu/171

 — Dziękuje panu za dobre chęci; o koszta wcale nie idzie, tylko...
 — Trzeba wyjechać, mówię pani, trzeba ten romans przerwać, a ponieważ nie mamy sposobu, żeby pana artystę z Warszawy wypędzić, przeto wywieźmy Andzię. Tu może go ona spotkać na ulicy, rozmawiać z nim, chodzić do teatru, wyjechawszy zaś straci go z oczu i prędzej zapomni.
 — A gdy wróci?
 — To go już tu nie będzie. Sezon się skończy, ogródek zamkną, aktorowie rozproszą się po prowincyi i on z nimi. Ja pani gwarantuję, że Andzia powróci uleczona; ja, Faramuziński, osobą i majątkiem ręczę. Nad czem się pani namyślasz? Czy ja źle radzę? Ostrożność nigdy nie zawadzi.
 — Ostrożność?
 — A tak! któż wie, czy nie kursują jakie liściki?
 — O panie! moja Andzia nie prowadziłaby tajemnej korrespondencyi.
 — Albo ja wiem?
 Pani Klejnowa zamyśliła się.
 — Dokądby wyjechać — zapytała po chwili.
 — Masz pani znajomych na prowincyi?
 — Znaleźliby się; ale nie chciałabym z cudzej łaski korzystać, wolę być u siebie niż u kogo.
 — Bardzo słusznie; a podróż za granicę nie uśmiecha się pani?
 — Dajże pan pokój! Kamieniczka moja na podobne zbytki nie wystarcza.
 — W takim razie radziłbym Ciechocinek. Daj-