Strona:Karolina Szaniawska - Nacia.djvu/88

 Ksiądz proboszcz był także zaciekawiony. Wszyscy pytali.
 — Co to jest kocia służka?
 Natalka, zakrztusiwszy się wodą, uciekła, zostawiając gościom nierozstrzygnięte pytanie.
 — Józia nam wytłomaczy! zawołał ksiądz proboszcz. Taka rozsądna dziewczynka musi wiedzieć.
 — Dalej Józiu! nalegał pan Adam.
 Dziecko się zawahało.
 — Powiedz, aniołku — prosił wikary. Ponieważ wszyscy żądają.... a musi to być bajeczka zajmująca....
 — Nie bajeczka wcale!...
 — Tem lepiej, więc historya prawdziwa.
 — Kiedy, bo nie wiem, czy można.
 — Trzeba! zadecydowano chórem.
 — Kocia służka i kanarkowa, to — ja.
 — Cóż znowu?
 — Tak. Bo Natalka miała racyę, że jem chleb darmo — a ja przecież zawsze zarabiałam.
 Goście spojrzeli po sobie.
 — Doprawdy? pytał ksiądz.
 — Tak. W domu ciocia Klara pilnowała tego codzień.
 — Jakimże sposobem?
 — Rano, musiałam zaraz odrobić śniadanie.
 — Odrobić?!
 — Nosiłam ziarna kurom i stałam przy nich tak długo, aż wszystkie się najadły. Póź-