W kraju, w którym zrodziło się podanie o Fauście, który wydał Agrippę, Paracelsusa, Böhmego, Kernera, nie brakło oczywiście gleby podatnej dla rozkrzewienia spirytyzmu.
Za właściwego twórcę nauki o duchach (t. zw. pneumatologii) w Niemczech należy uważać niejakiego J. H. Jung-Stilling’a, ur. w r. 1740 w Nassau. Był to pierwszy niemiecki teoretyk t. zw. pneumatologii. Poglądy swoje oparł on na nauce Swedenborga i przedstawił w dziele p. t.: „Theorie der Geisterkunde.“ Stilling uważa człowieka za istotę „złożoną z trzech czynników: ciała, duszy (Seele, Nervengeist) i ducha (Geist). Duch, według jego mniemania ma początek w Bogu i jest związany z ciałem za pośrednictwem duszy (Nervengeist). Przez magnetyzowanie osłabia się lub niweczy ten związek i przez to daje się duchowi możność działania bez ograniczenia w czasie i przestrzeni. Zobaczymy później, że teorya ta pokrewną jest najnowszemu kierunkowi okkultyzmu.
Bardzo doniosłe znaczenie w historyi spirytyzmu w Niemczech uzyskał sobie również niejaki Andrzej Justyn Kerner, lekarz z zawodu. Leczył on mianowicie najsłynniejszą
Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1923).djvu/16
Ta strona została przepisana.
Spirytyzm we Niemczech.
