Strona:Karol du Prel - Spirytyzm (1908).djvu/128

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

sięga daleko poza granice jego ojczyzny, który nie zajmował się dotychczas spirytyzmem i nie mógł być uważany za wierzącego. Zasłużył więc najzupełniej Torelli na otrzymaną odprawę, że zgromadzonym nie idzie zupełnie o przekonanie go. Wyzwanie Torellego przyjął wszakże inżynier Ciolfi z Neapolu i odpowiedział na nie w dzienniku „Paese”.
Czytelnicy zgodzą się, że tworzenie nowej komisji naukowej było zbyteczne, gdyż za taką komisję mogło być uważane zgromadzenie, do którego należeli:

Rzeczyw. radca st. Aksakow z Petersburga,

Dyrektor Obserwatorio di Brera Schiaparelli,
Profesor filozofji w Medjolanie Brofferio,
,, fizyki w Portici Gerosa,
Doktór ,, w Medjolanie Finci,
,,,, z Padwy Ermacora,

,, filozofji z Monachjum du Prel.

Liczba posiedzeń wynosiła 17, na posiedzeniach tych byli wszyscy wymienieni, za wyjątkiem mnie, który byłem tylko na posiedzeniach od 9-ego do 15-ego.
Zaciekawiać czytelników może przede — wszystkim sama osoba medjum — Eusapji