Strona:Karol May - Zmierzch cesarza.djvu/113

oświadczył, że abdykuje na rzecz słabego starca Iturbide oraz że mianuje panów Lareza, Lakunza i Marqueza członkami rządu tymczasowego. A byli to wrogowie Juareza.
 Ponadto z wielu stron poczęto zabiegać o oswobodzenie Maksymiljana. Nic dziwnego, że dzięki temu podniecenie republikanów wzmogło się bardzo. Juarez uczuł się zmuszony do zrezygnowania z wszelkiej akcji na rzecz jeńca.
 Trybunał, złożony z siedmiu członków, zebrał się na rozprawę w dniu 13-go czerwca. Oskarżano Maksymiljana o spisek, bezprawne objęcie władzy i znęcanie się nad prawowiernymi obrońcami kraju. Współoskarżonymi byli Mejia i Miramon. 14-go czerwca, o jedenastej wieczorem, wydano na wszystkich trzech wyrok śmierci. Kwatera główna wyrok zatwierdziła. Egzekucja miała nastąpić 16-go, termin jej przesunięto jednak o trzy dni, aby skazani mogli przygotować się do śmierci.
 Fakt niedokonania wyroku wyzyskał poseł pruski v. Magnus dla dalszych wysiłków w kierunku ratowania Maksymiljana. Wysłał do prezydenta sądu najwyższego następujące pismo:

Do rąk Jego Ekscelencji sennora ministra Sebastjana Lerdo de Tejada.

 Przybywszy dziś do Queretara, uświadomiłem sobie, że skazani w dniu 14-go bieżącego miesiąca jeńcy polityczni, moral-

111