Strona:Karol May - Sępy skalne.djvu/28

 — No, jeśli jesteś tak pewny, to czyń, co ci się podoba. Ale nie zbliżaj się do nas z tą potrawą!
 — Chętnie odsuwać się z potrawą. Masser Bob nikomu nie dać opossum. Jeść pieczeń sam, sam jeden. Teraz uważać! Wyciągnąć opossum z dziury!
 Mówiąc to, sięgnął prawą ręką.
 — Nie tak, nie tak! — rzekł Old Shatterhand. — Musisz schwytać zwierzę lewą ręką, a do prawej wziąć nóż. Skoro uchwycisz ofiarę, wyciągnij i uklęknij na niej. Wówczas zwierzę nie będzie mogło się bronić, ty zaś przerzniesz mu gardło.
 — Pięknie! To być bardzo pięknie! Masser Bob tak zrobić, bo masser Bob być wielki westman i znany myśliwy.
 Zakasał lewy rękaw, ujął nóż prawą ręką i lewą sięgnął do otworu, z początku powoli i ostrożnie. Ale naraz wypuścił nóż z ręki, wydał głośny okrzyk, strojąc przerażone grymasy i gestykulując prawą ręką.
 — Heigh-ho, heigh-ho! — lamentował na głos. — To bolić, bardzo boiić!
 — Co takiego? Czy trzymasz zwierzątko?
 — Czy masser Bob trzymać? Nie! Zwierzę trzymać masser Bob!
 — O biada! Czy wpiło się w twoją rękę?
 — O tak, całe wpić się, całe!

26