Strona:Karol May - Przez pustynię tom 2.djvu/165

 — Nietylko silną, lecz wprost niezdobytą. Jest ona kluczem do kraju wolnych Kurdów, chociaż i szczepy podbite są złe i niesforne.
 — Widziałeś moje bu-dieruldi i użyczysz mi swej opieki. Oto prośba, z którą przyszedłem do ciebie.
 — Będzie wysłuchana, lecz pod jednym warunkiem.
 — Pod jakim?
 — Wrócisz tu znowu i będziesz moim gościem.
 — Przyjmuję ten warunek.
 — Dam ci dwóch Khawassów dla usługi i ochrony. Czy wiesz, że będziesz przechodzić przez kraj Dżezidów?
 — Wiem o tem.
 — Jest to lud zły i nieposłuszny, któremu trzeba pokazywać zęby. Czczą djabła, gaszą światła i piją wino.
 — Czy to ostatnie jest czemś tak złem?
 Spojrzał na mnie badawczo zukosa.
 — A ty pijesz wino?
 — Bardzo chętnie.
 — Masz wino z sobą?
 — Nie.
 — Myślałem, że masz; gdyby tak było, odwiedziłbym cię był przed odjazdem.
 Aby móc usłyszeć coś takiego, na to musiałem już posiadać pewien stopień jego zaufania. Mogłem z tego skorzystać, więc rzekłem:
 — Odwiedź mnie, mogę dostać wina.
 — Czy i takiego, co pryska?
 Miał na myśli szampan.
 — Czy piłeś, baszo, już kiedy takie wino?
 — O, nie! Czyż nie wiesz, że prorok zakazał pić wina, a ja jestem wiernym wyznawcą koranu.
 — Wiem o tem, ale takie pryskające wino można zrobić sztucznie i wówczas nie będzie to właściwie winem.
 — Umiesz robić wino pryskające?
 — Tak jest.
 — Trwa to jednak długo — może kilka tygodni, a nawet miesięcy?
 — Kilka godzin.
 — Możesz mi przyrządzić taki napój?
 — Chętnie, ale nie mam rzeczy potrzebnych do tego.