Strona:Karol May - Król naftowy II.djvu/102

 — Co się tego tyczy, jestem całkowicie przeświadczony, że taki Sam Hawkens nie zechce mnie oszukać.
 — Well, trafił pan w sedno. Przeze mnie ani przez moich towarzyszów nie straci pan kropli nafty.
 — Powodują mną także dwie inne przyczyny. Czerwoni burzą się, dlatego będzie mi u was bezpieczniej, niż gdybym tylko z tymi dwoma jechał. Rozumie pan?
 — Bardzo dobrze, jeśli się nie mylę.
 — A następnie Mr. Droll popsuł mi szyki. Szczerze wyznaliśmy mu, czego szukamy nad Chelly, a on w odpowiedzi na to podburzył przeciwko mnie bankiera. Nie wierzy, że nad Chelly można znaleźć naftę.
 — Hm, nie mogę mu tego brać za złe. Muszę panu wyznać, sir, że ja też nie wierzę.
 — Mówi pan poważnie?
 — Z całą powagą.
 — A więc i pan mnie uważa za oszusta?
 — Nie. Przypuszczam natomiast, że pana oszukano.
 — Nikt mnie nie mógł oszukać, gdyż ja odkryłem placer!
 — A więc oszukałeś siebie samego, i jakiś inny płyn bierzesz za naftę.
 — Ależ, sir, jakiż to mógłby być płyn?

100