Strona:Karol May - Kara Ben Nemzi 2.djvu/31

Ukrywając zmieszanie, rzekł protekcjonalnym tonem:
 — Tak. Spodobałeś mi się z pierwszego rzutu oka i tylko dlatego dowiedziałeś się o tem, co dla wszystkich pozostać musi tajemnicą. Mam nadzieję, że ocenisz zaszczyt, jaki ci sprawić powinna sama moja obecność. Siądę więc przy was!
 — Nie mam nic przeciwko temu. Czy wolno wiedzieć, gdzieś zostawił towarzyszów?
 — Zostali nieopodal; zjawią się za chwilę. Na odgłos strzału pośpieszyliśmy wam na pomoc, zważywszy, że strzela człowiek zazwyczaj w niebezpieczeństwie.
 Klasnął w dłonie — zjawili się towarzysze. Zwrócił się do nich następującemi słowy:
 — Ci obcy ludzie prosili mnie, szahzahdy, abym uprzyjemnił im wieczór naszem towarzystwem. Nie chciałem ich martwić odmową. Siadajcie!
 Usłuchali. Wymienienie swej godności było nieostrożnością, gdyż musiałbym

33