Strona:Karol May - Śmierć Judasza.djvu/66

 — Ty? — zapytał zdziwiony. — Od kogoś ty się dowiedział?
 — Od ciebie. Słuchałem przy Jasnej Skale waszej narady.
 — Uff! Przy Jasnej Skale? Narada wszak odbyła się w sercu obozu!
 — Wiem, gdyż byłem tam. Mówiliście tak głośno, że słyszałem każde słowo. Płynąłem z nurtem rzeki i przybiłem do brzegu tuż u waszych namiotów. Podsłuchawszy, zawróciłem i wydostałem się z obozu. Ponieważ Nijorowie są moimi przyjaciółmi, tyś zaś chciał nas pojmać, przeto czem prędzej zawiadomiłem ich i poleciłem, aby oczekiwali was tutaj, na Łysinie Canonu.
 — A więc tobie winniśmy klęskę?
 — Tak.
 Długie i osobliwe spojrzenie wodza spoczęło teraz na mnie, ale nie dostrzegłem w niem nienawiści, ani mściwości, ani podobnych uczuć.
 — Czy widziałeś wszystkich tych, co brali w naradzie?
 — Tak. Był tam również biały mąż, który się nazywa Melton.
 — Ten mąż powiedział nam, żeś naszym wrogiem!
 — Oszukał was. Old Shatterhand jest przyjacielem wszystkich czerwonych.
 — Czy wiesz, gdzie przebywa Melton?
 — Pojechał naprzeciw białej squaw, z którą mieszkał w jej pueblu.

62