starosta prawi do śklánki i pije do skrzypka, a wtedy wszyscy krzycô: „Biwat![1]“ Skrzypek odegrá biwat, a starosta cestuje tem piwem skrzypków i druzki. Jak juz wypijô, uoddaje zbänek pänu młodemu, a uodbiérá rozge uod starsy druzki. Jak juz rozge uodebráł, chodzi sobie dokoła, przychodzi przed skrzypków i tak śpiéwá:
Zagráj my, skrzypecku, popráw se skrzypecki,
niech se wytäjcuje te swoje druzecki.
Druzki stojô na boku i tak śpiéwajô:
Nas starosta w tánek idzie, zieloná rozecka,
idzie pod niom, idzie pod niom grzecná pänienecka.
Zará przychodzi starsá druzka do starosty, chytá go pod nogi i idô uoboje täjcować. I tak za porzôdkiem wszyskie musi wytäjcować. Jak ju z ostatniom täjcuje, tak zacynajô śpiéwać:
Za bory, ruciäny wiánecku! uo, za bory! za bory!
do tatusiowy, do matusiny, uo! komory, komory!
A starosta mówi do skrzypków:
— Prose za sobom!
Skrzypki wstajô, starosta idzie náprzód, za niem skrzypki, na uostatku druzki i tak śpiéwajô:
uOtwórz, matko, kómorecke! uotwórz, matko, kómorecke!
schowájze nám te rozecke! schowájze nám te rozecke!
Matka uotwiérá kómore, uodbiérá uod starosty rozge, gdzie jô täm połozy, to nie wiem, bo w nocy nie widać, potem wynosi matka zbán piwa, a pán młody kwárte wódki i cestuje przed kómorom, chto ino täm je. Jak juz wszyscy sô uobcestowäni, wracajô do izby. Jak przydô do izby, kucharka stawiá stół i daje skrzypkom kolacyj, a to juz je uo piôty godzinie räno. Skrzypki jedzô, a pán młody przynosi snopek słomy i ściele jém na ziemi, a wtedy chto ino béł na téch rozgowinach, umyká kuzdy do swojego domu spać. Skrzypki zjedli troche kapusty, nawet źle uomasconô, i troche posnego bászcu wypiéli i połozéli sie spać.
- ↑ Tj.: Vivat!
