Strona:Kamilla Poh.djvu/027

ś. p. Boberskiej. Spełniając miły dług wdzięczności zawiązała Kamilla wspólnie z Zygmuntową Riegerową, Władysławową Riegerową, Kamillą Kosińską, Marią Gostyńską, Różą Tothową, Stefanią Wechslerową, Wiktorią Niedziałkowską, Heleną Szemelowską Zofią Romanowiczówną, Zofią Chmurowiczówną, Wandą Longchampsową, Anną Lewicką, Dr. Józefem Żulińskim, Teofilem Merunowiczem i Juliuszem Starklem, komitet fundacyi Boberskiej i dorzucała przez loteryjki pod materyalnym względem cegiełki do szczytnej budowy. Wzniósłszy w kościele OO. Karmelitów we Lwowie piękny pomnik Boberskiej wydał komitet w przededniu setnej rocznicy pierwszej walki o niepodległość ojczyzny, w ozdobnej edycyi pisma jej, jako cząstkę prac i zasług jej żywota; a wydał z zamiarem, by grosz uzyskany z rozprzedaży dzieła utworzył fundacyę w celu zakupywania co roku polskich książek treści patryotycznej i uszlachetniającej i rozdawania ich bezpłatnie między młodzież, słowem w celu oddziaływania na młódź polską w imię miłości Boga i ojczyzny.
 Drugim uroczystym dniem w zakładzie był obchód imienin Kamilli. Ponieważ dzień jej patronki przypadał na czas szkolnych feryj, przełożyły elewki uroczystość na dzień imienin Boberskiej, toż w dniu 9 czerwca jako w dniu św Felicyana, żwawo uwijało się po salach ustrojone grono dziewczątek i panienek, składając prozą i rymem, słowem i pismem życzenia, płynące bez wątpienia z głębi ich