Strona:Juljusz Verne-Zielony promień.djvu/055

will zaś milczeli nie chcąc przeszkodzić swojemu młodemu przyjacielowi w jego poszukiwaniach. Dopiero gdy krzemień znikł szczęśliwie w kieszeni Arystobula Ursiklosa, przemówił Seb:
 — Przyjechaliśmy, żeby tu trochę pomieszkać nad morzem.
 — A trzeba dodać że razem z nami przybyła i miss Campbell — dodał Sam.
 — A! miss Campbell — ożywił się uczony. Mnie się zdaje, że ten krzemień pochodzi z epoki iłowej, widoczne na nim ślady jakieś... Będę bardzo rad zobaczyć miss Campbell... Ślady żelaza meteorycznego... Ten łagodny klimat wpłynie na nią korzystnie.
 — Ona zupełnie zdrowa, ona żadnej kuracyi nie potrzebuje — rzekł Sam.
 — Jaka szkoda! — wykrzyknął na to uczony. Powietrze tutejsze doskonałe, 0,21 kwasorodu i 0,79 azotu; do tego miesza się opar morski w zupełności odpowiadający wymaganiom hygieny. Co się tycze kwasu węglanego, to go wcale niema; ja codzień przeprowadzam rozbiór powietrza.
 Bracia Melwill pomyśleli sobie, że on to czyni z wielkiej troskliwości o miss Campbell.
 — Ale jeżeli państwo nie przyjechaliście dla leczenia się, to czy mogę się zapytać o przyczynę zamieszkania ich w Obanie?
 — Nie mamy powodu taić się z tem — powiedział Seb — my przyjechaliśmy tutaj...
 — Czy pobyt panów w tem mieście — przerwał Ursiklos — uważać mam za przygotowanie sposobności