Strona:Juliusz Verne - Podróż do środka Ziemi.djvu/185

 — Trzeba wracać na Sneffels — raz jeszcze zawołałem. Oby nam tylko Bóg dodał siły do wydobycia się na wierzch krateru.
 — Wracać — rzekł stryj, jakby sobie samemu, a nie mnie odpowiadając.
 — Tak, wracać! wracać mój stryju i to bez straty czasu.
 Nastąpiła chwila milczenia.
 — Tak więc Axelu — rzekł stryj dziwnym jakimś tonem — tak więc te kilka kropel wody nie przywróciły ci odwagi i energii?
 — Odwagi!
 — Widzę cię jeszcze zwątpiałego jak przedtem, ciągle rozpaczającego...
 — Więc nie chcesz stryju....
 — Zrzec się zupełnie tej wyprawy, w chwili właśnie, gdy wszystko zapowiada że się udać może? Nie, nigdy!
 — Zatem musimy przygotować się na śmierć niechybną.
 — Nie, Axelu, nie! ja nie chcę twej śmierci; Hans wyprowadzi cię na ziemię. Zostawcie mnie samego.
 — Jakto stryju, jabym cię miał opuścić?
 — Zostaw mnie, zostaw powtarzam ci! Zacząłem tę podróż i doprowadzę ją do końca, lub zginę. Idź, idź Axelu! wracaj na ziemię!...