Strona:Juliusz Verne - Na około Księżyca.djvu/33

dziła, że pocisk opuścił ziemię, która, będąc oświeconą wówczas blaskiem księżyca, byłaby się ukazała oczom podróżników, gdyby znajdowali się jeszcze na jej powierzchni. Nie było już wątpliwości, że opuścili ziemię.
 — Przegrałem zakład — zawołał Nicholl.
 — Winszuję ci tego! — dodał Ardan.
 — Proszę, oto 9.000 dolarów — mówił kapitan, wyjmując z kieszeni pieniądze.
 — Czy żadasz pokwitowania? — spytał Barbicane, biorąc wręczoną mu kwotę.
 — I owszem — odrzekł Nicholl — wymaga tego porządek.
 Barbicane z miną poważną, jak gdyby się znajdował przy swojej kasie, wydobył notes, wydarł z niego kartkę, skreślił ołówkiem pokwitowanie, podpisał je, położył datę i wręczył kapitanowi, który, złożywszy je starannie, schował do pugilaresu.
 Ardan, milcząc, ukłonił się swoim towarzyszom. Takie przestrzeganie formalności w podobnych warunkach, odejmowało mu mowę. W życiu swojem nie widział nic tak »amerykańskiego«.
 Barbicane i Nicholl po załatwieniu rachunków powrócili do okienka i obserwowali gwiazdy, jaskrawo odcinające się na czarnem tle nieba. Z tej strony wszakże nie można było