Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.2.djvu/155

153

 — Nie możemyż go przecie tutaj zostawić, wtrącił doktór.
 — Nie! nie możemy! machinalnie od powiedział Hatteras; pójdzie z nami, ale przy kimże będzie dowództwo?
 — Przy tobie kapitanie.
 — I gdy wy mnie słuchać będziecie, śmiałżeby ten Yankes być nieposłusznym?
 — Nie sądzę, powiedział Johnson; lecz nareszcie, gdyby nie chciał poddać się pod twe rozkazy?..
 — W takim razie ze mnąby miał do czynienia.
 Trzej Anglicy w milczeniu spoglądali na Hatterasa.
 — W jakiż sposób odbywać będziemy podróż? zapytał doktór.
 — Ile możności trzymać się ciągle będziemy brzegów, odpowiedział Hatteras.
 — Lecz jeśli, co być może, znajdziemy morze z lodów oczyszczone?
 — To je przepłyniemy.
 — A na czemże?
 Hatteras zamilkł; widocznie był zakłopotany.
 — Możeby, rzekł Bell, z resztek Porpoise’a dała się zrobić jaka szalupa.
 — Nigdy, gwałtowie zawołał Hatteras.