Strona:Juliusz Verne-Podróż do Bieguna Północnego cz.1.djvu/127

119

 — On winien, że nie dają nam dżynu ani wódki, rzekł Pen.
 — On sprawcą jest wszystkiego złego, wołali wszyscy, ani myśląc poskromić swą wyobraźnię.
 — Nie trzeba zapominać, że w nim siedzi kapitan, zauważył Clifton.
 — Ah! kapitanie nieszczęścia! wołał Pen, podżegając własnemi wyrazami swą bezmyślną wściekłość; chciałeś przyjść tutaj, to i zostaniesz!
 — Ale jak go pochwycić? zapytał Plover.
 — Sposobność jest wyborna, odpowiedział Clifton; dowódcy niema na pokładzie, jego zastępca śpi w swej kajucie, a Johnson nic nie spostrzeże bo mgła jest gruba....
 — Ale sam pies! rzekł Pen.
 — Śpi w tej chwili przy składzie węgla, odpowiedział Clifton; i gdyby który z was...
 — Ja się nim zajmę, krzyknął Pen wściekle.
 — Strzeż się Pen! ma on zęby, któremiby przegryzł sztabę żelaza.
 — Niech się ruszy, a kałdun mu rozpłatam, zawołał Pen porywając za nóż.
 — I poskoczył pod pomost, a za nim posunął się Waren gotów mu pomagać.
 Wrócili wkrótce oba dźwigając na rękach zwierzę z okrępowanym pyskiem i łapami silnie zwią-