Strona:Julian Krzewiński - W niewoli ziemi.djvu/9

 Otworzył szufladę pełną zeszytów, papierów i książek, wyjął papierosa, których kilkadziesiąt było porozsypywanych między gratami obszernej szuflady.
 Zapalił papierosa i uśmiechnął się.
 Myśl, która tylko co zawadziła o jego umysł, zainteresowała go prawdziwie.
 Poprostu więc minął się z powołaniem.
 Czuje, że byłby stokroć szczęśliwszy, żyjąc zwykłem życiem przeciętnego zjadacza chleba.
 — Byłbym może ożenił się z posażną panną, miałbym swój dom, ognisko domowe...
 Odsunął gwałtownym ruchem szufladę od biurka i spojrzał z obrzydzeniem na te papierosy rozsypane między papierami, książkami i innemi rupieciami.
 — No i nie miałbym tego nużącego nieporządku.
 Tak, tak. Przeżył wiele niezwykłych chwil, żył w różnych miastach i wsiach, w różnych krajach i częściach świata, żył i cierpiał.
 — I cóż mi z tego? Pierwszy wyjazd do Paryża mniej znacznie go tentował i mniejszego nabawiał go bicia serca, jak dziesięć lat przedtem kupno używanej marki pocztowej przylądka Dobrej Nadziei w kształcie trójkąta; a zato poznawszy Paryż większe miał z niego rozczarowanie, jak po zwiedzeniu ogrodu zoologicznego w Bagateli.