Strona:Julian Kornhauser, Adam Zagajewski - Świat nie przedstawiony.djvu/86

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

ne, przeciw temu, co dorosłe”[1], Trznadel: „poeta patrzy na świat oczyma dziecka, które wszystkim pokazuje język”[2], Prokop: „świat tych wierszy jest dziecinnie fantazyjny, bajkowy — chciałoby się rzec — z »Płomyczka«”[3], Łukasiewicz: „świat Harasymowicza jest dziecięcy i naiwny”[4]; po drugie, daje się priorytet uczuciom, wartościom emocjonalnym — jak pisze Wyka — „kultowi wzruszeń, prostych zachwytów, nie obarczonych ideologicznym przydatkiem”[5]; po trzecie jest ów świat światem nierzeczywistym (Kwiatkowski: „Harasymowicz reprezentuje poetykę zbliżoną do surrealizmu”[6]), w którym nie istnieją żadne punkty styczne z konfliktami „ziemskimi”; po czwarte, poezja Harasymowicza nie pozbawiona jest sentymentalizmu (Wyka pisze wprawdzie: „Tak jest, Harasymowicz należy do gatunku poetów skłonnych do sentymentalizmu”[7], ale nie czyni z tego zarzutu). Kwiatkowskiemu narzuca się to dopiero później, po Wieży melancholii i Przejęciu kopii: „Poezja Harasymowicza odpowiada pierwszemu, balladowo-naiwnemu okresowi romantyzmu”[8], Szymański widzi w sentymentalizmie klęskę autora Budowania lasu: „W poezji Harasymowicza nie ma anarchizmu ani śladu, przeciwnie, jest sentymentalizm”[9]. Zatem sąd Trznadla, że poezję Harasymowicza cechuje kreowanie wizji będącej powiązaniem specyficznego intelektualizmu z żywiołowością, należy potraktować z przymrużeniem oka, jest to bowiem usilne wyjaśnianie tej twórczości przez świadomą kreację obrazów mitologicznych.

  1. J. Błoński Dwa rodzaje dziwności, „Przegląd Kulturalny” 1957, nr 23.
  2. J. Trznadel Poezja ulotnej baśni, „Nowa Kultura” 1958, nr 29.
  3. J. Prokop, loc. cit.
  4. J. Łukasiewicz Harasymowicza sobole wyobraźni, „Tygodnik Powszechny” 1964, nr 15.
  5. K. Wyka W krainie łagodności — smutno, „Życie Literackie” 1957, nr 33.
  6. J. Kwiatkowski Pierwsze potyczki, „Życie Literackie” 1958, nr 11.
  7. K. Wyka, loc. cit.
  8. J. Kwiatkowski Wizja przeciw równaniu (Nowa walka romantyków z klasykami), „Życie Literackie” 1958, nr 3.
  9. W. P. Szymański Sentymentalne powielanie lasu, „Współczesność” 1966, nr 14.