rody w ludność bogate w niezbędne potrzeby życia opatrywać zechcemy.
Wspomnieliśmy, iż fundusz rolniczo-przemysłowy z 2⁄6 części dochodów Bazaru utworzony, w roku 1851. urosł do 12,000 tal. W owym czasie dwom Członkom Dyrekcji, a zarazem kuratorom kassy: Panom Biesiekierskiemu i Jaraczewskiemu zdawało się, iż zamiast mniéj użytecznego pozostawienia go w listach zastawnych, mógłby być korzystniej użyty na zabudowanie pustego, do Bazaru należącego placu, i zakupienie własności do zabudowania tegoż placu potrzebnéj. Miejsce to przy nowo przebitéj Ulicy Nowéj położone i budynku Bazarowego dotykające, tam gdzie dziś skład bławatnych towarów Magnuszewicza, i narzędzi rolniczych i żelaza Cegielskiego, w każdym przechodzącym wzbudzało obrzydzenie, gdy na sąsiedniej a wynioślejszéj od placu posiadłości, raził oczy i zarażał powietrze wybudowany dla trzody chlewnéj kubel. Dotąd nie pojmujemy draźliwości, która przy rozbudzeniu téj czysto pieniężnéj kwestyi się objawiła, gdyż zaręczyć możemy, iż ani o zmianie Dyrekcji nie myślano, a tém mniéj przez krok jakikolwiek zamierzano Członkom od 8 lat w Dyrekcji zasiadającym chcieć uchybić, dość jest bowiem przeczytać powyżéj przytoczoną członków Dyrekcji listę, przez wybory najliczniejszego walnego zebrania uskutecznioną, aby nabyć przekonania, iż w całém tém pytaniu chodziło mniejszości Dyrekcji o korzystne użycie funduszu, a nie o intrygowanie lub kopanie dołków pod osobami powszechnie zaufanie posiadającemi, a bez których dołożenia się i udziału żadne przedsięwzięcie do skutku u nas nie przyjdzie. Nie chodziło téż wnioskującym o osiągnienie władzy, którą już i tak mieli, będąc przez zaufanie téjże Dyrekcji do zawiadywania kassą wybrani. Członkowie Dyrekcji, oprócz owych dwóch, którzy użycie funduszu popie-
