Strona:Jules Verne - Piętnastoletni kapitan.djvu/159

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

prowadzony na wielką skalę i był źródłem ogromnych bogactw, spadających nie tylko na pojedyńcze jednostki, handlem tym się zajmujące, ale i na całe narody, na Europę całą.
Murzyni na miejscu, w Afryce, byli tacy tani, iż handel nimi dawał do 100% zysku.
W rasie białej, na szczęście, nie zamarł jednak wstyd w zupełności, to też bez względu na korzyści, przeciwko handlowi temu budzić się zaczęła w szlachetniejszych duszach opozycja i coraz głośniej opinja domagać się zaczęła, aby rządy ogłosiły prawo, znoszące niewolnictwo absolutnie. Inicjatywę tego ruchu pierwsi dali kwakrowie; już w 1751 roku wysłali oni do swego rządu zbiorowe żądanie zakazu handlu niewolnikami. Stany Północnej Ameryki: Wirginja, Kentucky, Pensylwanja i Massachussets — pierwsze zniosły niewolnictwo, wyzwalając jednocześnie z niewoli tych wszystkich, którzy się w niej znajdowali. Ten ruch wyzwoleńczy szerzyć się następnie zaczął coraz bardziej, przebył Atlantyk i dostał się do Europy, przyczem w Anglji i we Francji pozyskał odrazu bardzo licznych zwolenników. „Niech raczej przepadną kolonje, aniżeliby miały być deptane: sprawiedliwość i słuszność” — wołano. Wzniosłe to hasło obiegło świat stary i — mimo sprzeciwów — wywierać zaczęło coraz silniejszą