Ta strona została skorygowana.
A Neuha całą opowiada powieść,
A każdy klaszcze, podziwia i chwali!
I odtąd wszyscy, aby czci swéj dowieść,
Jaskinią Neuhy tę grotę nazwali.
A na pagórkach sto ogniów się pali!
Jarzące światła owych nocnych godów,
Na cześć gościowi, co po długim znoju
Zyskał swobodę, wrócił do spokoju;
A po téj nocy weselnych obchodów
Takich szczęśliwych dni pasmo się plecie,
Jakie w młodzieńczym tylko znaléść świecie.
