Po ukończeniu studiów uniwersyteckich w Krakowie rozpoczyna się w życiu Męcińskiego okres bardzo zajmujący. O tym okresie mamy wiadomości sporo, ale, niestety, niedokładnych, bałamutnych i sprzecznych. Cokolwiek by było, jest to okres bardzo niespokojny, w którym Męciński nie może trafić na obraną przez siebie drogę. Zamiary swe urzeczywistnia tylko częściowo, najistotniejszego swego celu osiągnąć jednakże nie zdołał, i dlatego przypuszczam, iż wówczas bardzo się męczył, zwłaszcza że miał też wiele przykrości. Dużo jeździ i podróżuje, styka się z coraz to nowymi ludźmi, uczy się, poznaje świat i robi wszystko, aby tylko osiągnąć cel, który sobie był zamierzył. Podróże jego są mu nakazane czy to przez opiekunów, czy też przez władze zakonne, a więc nie są bynajmniej wynikiem niespokojności jego ducha; mimo to jednak wyczuwa się w nich jak gdyby coś gorączkowego, coś, co niepokoi i denerwuje. Jest to może właśnie to jego dążenie do ostatecznego zlikwidowania wszystkich
