Strona:Jeden trudny rok opowieść o pracy harcerskiej.pdf/146

a potem hurmem wołali, że to ciekawsze od dotychczasowych stopni. Już nawet „przymierzali” nowy stopień „Harcerza Orlego”.
 Niektórzy uśmiechali się drwiąco na temat pierwszej części wymagań, owych cech charakteryzujących postawę ideową Harcerza-Przodownika.
 — Jak się to będzie sprawdzać? — wołali. — Proszę mi dać trójkę z plusem za przyjaciela!
 Ale tu wtrącił się Adam: — A „pranie sumień” w każdym zastępie? — rzucił — a udział w budowie ogródka jordanowskiego? ot, macie pierwsze lepsze dwa przykłady egzaminów z postawy ideowej!
 I zgodzili się z nim. Takich egzaminów rzeczywiście nastręcza się wiele w życiu drużyny. Powinny z nich być konsekwencje.
 Gdy już tak daleko zabrnęli, nie mogli pominąć kwestji sprawności. Ogłoszonych urzędowo sprawności dla starszej młodzieży nie było, ani z dziedziny specjalizacyjnej ani owych zapowiadanych: „harcerskiej odznaki kulturalnej” i „harcerskiej odznaki gospodarczej”. Korzystając z tego, że władze harcerskie chętnem okiem patrzały na wszelkie próby pomysłowości w drużynach, postanowili opracować na własny użytek regulamin odznaki kulturalnej i gospodarczej.
 Edek Rozwadowski już zacierał ręce na myśl