Nie pomogły starania matki, i mało mogli pomóc lekarze. Umierało wtedy dużo dzieci. W dwa dni później Cecylka już nie żyła. Nie pożegnała się z ojcem.
I nie pożegnał się z synem stary garbarz. Praca jest nieubłagana.
Kamilka miała dwa lata, kiedy ją położyli do trumny.
Pisze wtedy Pasteur list, który trudno zrozumieć tym, co nie znają książek filozofów.
Pisze tak:
— Cała moja filozofia płynie z serca, nie z rozumu. Kiedy traci się ukochane dziecko, uczucia kierują się ku temu, co jest wieczne. Doświadczenia zmieniają nasze idee. Cała natura, początek i koniec, różnią się od tego, co przeczuwamy, od tego, co wiemy.
Dlaczego gniewają się na Pasteura? Dlaczego go nie lubią? Ma wielu przyjaciół, ale dlaczego ma wrogów?
Bo inni chcą być także sławni.
A są w Paryżu synowie profesorów, bogatych fabrykantów, posłów, dostojników.
