Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/133

 Raz przyjemniej bawić się i rozmawiać z chłopcami, raz z dziewczynkami. Są zabawy, w których dziewczynki przeszkadzają, są zabawy wspólne. Może dziewczynka lepiej biegać, niż chłopiec, dlaczego chłopcu nie wolno bawić się lalkami?
 — O, z dziewczynkami się bawi.
 — Oo, z chłopcami się bawi.
 A niech chłopiec z dziewczynką częściej rozmawia, zaraz:
 — Facet, narzeczona, państwo młodzi.
 A ja znam aż cztery wypadki, gdzie chłopiec i dziewczynka lubili się, kiedy jeszcze chodzili do szkoły, a gdy urośli, są mężem i żoną.
 Znam przypadek, gdy chłopiec bawił się lalkami. One szyły sukienki, kołderki, on robił łóżka i szafy dla lalek. I nikt się nie śmiał, bo nie było z czego.
 Moje prawidło życia jest takie:
 — Być szczerym. Nie zwracać uwagi na złośliwe zaczepki. Co lubię, mówię że lubię i już.
 I drugie prawidło:
 — Nie obchodzi mnie, czy ktoś jest mały czy duży, czy inni mówią, że ładny czy brzydki, mądry czy głupi; nie obchodzi mnie nawet, czy dobrze czy gorzej się uczy czy lepiej; czy chłopiec czy dziewczynka. Dla mnie miły jest, jeżeli życzliwy dla ludzi, jeżeli nie dokucza, jeżeli dobry.