Kto ładny, temu łatwiej być miłym.
Tak, zdrowemu, ładnemu, wesołemu, zdolnemu łatwo być i miłym. Sam życzliwie uśmiecha się do ludzi, a ludzie odpowiadają uśmiechem.
Słabego, brzydkiego, pochmurnego i niezdolnego często zaczepią i dokuczą. Nieufnie zbliża się do ludzi, z niechęcią myśli o szczęśliwszych kolegach.
Ale bardzo rzadko podoba się ktoś wszystkim jednakowo. Jeden mówi, że ładny, drugi, że tak sobie.
— Śliczny.
— A dla mnie brzydki. Wygląda, jak lalka.
Jednemu podobają się oczy czarne, drugiemu niebieskie, jeden lubi włosy ciemne, drugi — jasne. — Ma ładne oczy, ale brzydki nos, ma ładne usta, ale brzydkie zęby.
Czasem mówią, że ktoś nie jest tak bardzo ładny, ale ma wdzięk. Nie wiem, co to znaczy.
— Miły uśmiech. Wdzięczne spojrzenie.
Zręczny: nie za wysoki, nie za niski, nie za gruby, nie za chudy. Wdzięk postaci.
Strona:Janusz Korczak - Prawidła życia.djvu/108
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.
MIŁY — NIEMIŁY