W „Prawidłach życia“ zwróciłem się bezpośrednio do dzieci.
Streszczając cykl wykładów w krótkiej broszurze, dałem nagłówek: „Prawo dziecka do szacunku“. Myśl przewodnia: dziecko jest równo nam wartościowym człowiekiem. W tych gadaninkach radiowych jeszcze jedna próba: żartobliwie. (Jużci tłumik — ostrożnie z falami). Powiedział Witkiewicz: „W gruncie rzeczy, im bliżej poznaje się chłopa, tym mniej go się widzi, tym mniej go jest“. Powiedział Amiel: „Pozwólmy swobodnie rozwijać się życiu. Trzeba odrzucić na bok troski, niepokoje, pedanterię; stać się młodym, dziecinnym, być wdzięcznym i ufnym“. Bez pedanterii, życzliwie i ufnie widzieć w dziecku człowieka. Nie ważyć lekce.