Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś na wyspie bezludnej.djvu/54

 — Od rzeźnika.
 — Masz legitymację?
 — Mam.
 — Pokaż.
 Maciuś z niewinną mina, pokazuje kiełbasę.
 — Głupiś. To kiełbasa. Pokaż jakiś dokument.
 — Mój pan takiej wędliny nie robi.
 — Niech idzie: co z głupim gadać.
 Przeszedł dwie ulice — znów to samo.
 — Paszport, matrykuła, legitymacja.
 — Dajcie panowie spokój: śpieszę się. Restaurator czeka.
 Ale widzi, że to nie żarty. Więc już ostrożniej, bocznemi ulicami, kieruje się za miasto.
 — Stój.
 Maciuś ani drgnął: idzie.
 — Stój, bo strzelam.
 Maciuś idzie dalej. — Strzela żołnierz w powietrze — Maciuś nic.
 — Ach ty kundlu jeden, żarty stroisz z policji?
 Maciuś pokazuje na migi, że głuchy.
 — Puścić go chyba? Głuchy, jak pień. Nawet strzału nie słyszał.
 — A mnie co obchodzi? Kazali aresztować, to aresztować. Nikogo nie przyprowadzimy, — mogą nawymyślać. A może jucha udaje. — Może to kradzione?
 Widzi Maciuś, że źle. Trzeba uciekać. I musi mieć trochę prowizji, bo trzeba parę dni się ukrywać zdala od ludzi.