Strona:Janusz Korczak - Król Maciuś Pierwszy.djvu/243

obok siebie królów, którzy się niebardzo lubią. Sprowadzano wina, owoce, kwiaty z ciepłych krajów. Malowano domy, które były brudne. Poprawiano bruki na ulicach. Maciuś nie spał, nie jadł, tylko pracował.
 — Przyszedł do waszej królewskiej mości budowniczy.
 — Ogrodnik pragnie się rozmówić z waszą królewską mością.
 — Przyszedł minister spraw zagranicznych.
 — Przyjechał ambasador żółtego króla.
 — Jakichś dwóch panów pragną się widzieć z waszą królewską mością.
 — Czegóż oni chcą? — zapytał się zniecierpliwiony już Maciuś, którego trzeci raz odwoływano od obiadu.
 — Chcą pomówić o fajerwerkach.
 Maciuś zły i głodny idzie do swego gabinetu, bo teraz mało przyjmował Maciuś w sali tronowej. Nie było czasu na ceremonje.
 — Czego panowie chcecie? Tylko proszę mówić krótko, bo nie mam czasu.
 — Słyszeliśmy, że mają przyjechać dzicy królowie, więc trzeba im pokazać coś takiego, co im się spodoba. Ogród zoologiczny ich nie zajmie, bo dość widzieli u siebie dzikich zwierząt. Na teatrze też się nie znają...
 — No dobrze, dobrze — domyślił się Maciuś — więc chcecie urządzić fajerwerki.
 — Tak jest.
 Na wszystkich rządowych domach ustawią rakiety. W królewskim parku zbudują wysoką wieżę. Dalej: młyn. I taki niby wodospad. I wie-