Strona:Janusz Korczak - Kajtuś czarodziej.djvu/12

 — A na co ci wąsy?
 Kajtuś patrzy naiwnie i mówi:
 — Na przedstawienie w szkole.
 — A co będziesz przedstawiał?
 — Króla Sobieskiego.
 — Mogę namalować ci wąsy.
 — Ja wolę prawdziwe.
 — A potem co zrobisz, po przedstawieniu?
 — A ogolę.
 Śmieją się.
 Uwierzyli.
 — Niech mu pan da wody kolońskiej.
 — Nie chcę, — otrząsa się Kajtuś.
 — Dlaczego nie? — będziesz pachniał.
 — Nie chcę. Chłopaki śmiać się będą. Powiedzą, że się chcę żenić.
 — A ty się nie chcesz żenić?
 — Pewnie, że nie. — Na co?
 Nudzi się młodym w sklepie, więc radzi pożartować.
 Ale weszła kupująca. Rozmowę przerwała.
 — Przyjdź, to cię pomaluję. Będą, jak prawdziwe.
 — Ale zaprosisz nas na przedstawienie? Pamiętaj.
 Kolega się niecierpliwi.
 — Coś tak długo siedział?
 — Perfumować mnie chcieli.
 — Za darmo?
 — No chyba.
 — Dlaczego nie dałeś?