Strona:Janusz Korczak - Józki, Jaśki i Franki.djvu/49

tego nigdy nie robili, bo i my mamy serca, które umieją kochać i przebaczać“. Sędziowie, nie bądźcie gorsi od małej ptaszyny.
 Wyrok w dosłownem brzmieniu głosi:
 „Dnia 3 lipca, w piątek po podwieczorku; sąd kolonii, złożony z sędziów: Tarkowskiego z grupy A, Holca z gr. B, Antczaka z gr. C, Faszczewskiego z gr. D i Spychalskiego z grupy E — rozpatrywał sprawę o zniszczenie gniazda ptasiego przez: P., S. i B. Wszyscy przyznali się dobrowolnie do winy.
 Sąd biorąc pod uwagę, że:
 1. Zniszczono gniazdko po raz pierwszy,
 2. Zrobiono to nie w złej myśli, nie w celu skrzywdzenia bezbronnego i niewinnego ptaszka,
 3. Winni nie wykręcali się, nie kłamali, a odrazu i wyraźnie wszystko opowiedzieli, —
 Sąd, biorąc to pod uwagę, postanowił:
 „B. i P. starszy jeść będą dziś kolacyę osobno“.
 Dalej sąd, uznając udział S. w zniszczeniu gniazda za niedowiedziony i widząc szczery żal jego, postanowił:
 „S. przebaczyć...“
 Gorsza była następna sprawa, a jakkolwiek i tu obrońca próbował choć w części usprawiedliwić oskarżonych, wyrok wypadł po myśli prokuratora:
 „Tenże sąd na temże posiedzeniu rozpatrywał sprawę o męczenie i zabicie żaby przez W. Sąd biorąc pod uwagę, że
 1. W. chciał zobaczyć serce żaby, o którem w szkole opowiadał i na obrazku pokazywał w Warszawie nauczyciel,
 2. W. jest pierwszy raz na kolonii i mógł nie wiedzieć, jak bardzo zabrania się tu męczenia zwierząt,
 postanowił łagodnie ukarać oskarżonego.