Strona:Janusz Korczak - Bezwstydnie krótkie.djvu/20

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.


— A ty co?
— Ja? No powiedziałem jej, jak należy. Że jest żoną, matką. Do czego to podobne? Powiedziałem, że kobieta powinna się szanować. Że jeśli w rodzinie moralność już tego, to wszystko zginie — Powiedziałem, że — bo ja tam pamiętam — do rozumu, do serca przemówiłem, długo mówiłem.
— No, a ona?
— Powiada, że teraz taka moda, że wszystkie, — kto ich tam zrozumie. Musi przecież coś wiedzieć, kiedy mówi. Teraz naprawdę trudno się dogadać. Tak się coś wszystko pokotłowało, pokiełbasiło po tych wojnach. Moda na zdradzanie. Pierwsze słyszę.