watele miast Pruskich złożyli hołd królowi, przyjęty przez jego zastępców, Andrzeja biskupa Poznańskiego i Jana z Koniecpola kanclerza królestwa. Biskupi Pruscy zatrzymali się aż do przybycia samego króla. Poczém użyto większej jeszcze liczby dział i ludzi do oblężenia i szturmowania zamku Marienburga.
Pod te czasy, Fryderyk margrabia Magdeburski objął w posiadanie poddającą mu się Nową Marchią, na co król Kazimierz raczej przez szpary patrzał niżeli zezwalał. A tak, nie tylko w Prusach, ale i w Marchii, i we wszystkich krajach, miasta, miasteczka i osady wszelkie wypychały z swoich domów i społeczeństwa mnichów Krzyżackich, zbrzydziwszy sobie ich dumne i okrutne panowanie. Kiedy bowiem Krzyżacy zdawali się największej używać pomyślności, i uważali się za szczęśliwych, nie pomnąc na swoję niegodziwą zbrodnię, jaką popełnili przez zajęcie i opanowanie ziemi Pomorskiej, Chełmińskiej i Michałowskiej, posiadłości swych nadawców i dobroczyńców, wtedy szczęście obróciło swoje koło, i niespodziewanym ciosem roztrąciło całą ich wielkość i potęgę.
Po urządzeniu należytém spraw publicznych i prywatnych, tudzież wysłaniu Jana syna Lutka z Brzezia, obojga praw doktora, kanonika Gnieźnieńskiego, do papieża Mikołaja V do Rzymu, i do Fryderyka cesarza Rzymskiego, jako też sejmu elektorów i książąt Niemieckich odbywającego się w dzień Ś. Jerzego w Ratysbonie, a Mikołaja Chrząstowskiego wojskiego Krakowskiego do Władysława króla Węgierskiego i Czeskiego do Pragi, dla odparcia zażaleń Krzyżackich, jeżeliby jakie mistrz i zakon wynosić chcieli; w Poniedziałek, w dzień Zwiastowania Najświętszej Maryi, Kazimierz król Polski wyjechał z Krakowa, zostawiwszy w nim matkę swoję i żonę, i przez Wiślicę, Sandomierz i Lublin, w Niedzielę piątą postu przybył do Brześcia Litewskiego, w towarzystwie Jana z Czyżowa kasztelana, Jana z Tęczyna wojewody Krakowskiego i Piotra podkanclerzego królestwa, na mający się odprawić zjazd z Litwinami. Tu oznajmiwszy panom Litewskim, że Prusy przeszły pod jego i kró-
