Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom V.djvu/149

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

koronnego, Dzierżka z Rytwian kasztelana Rosperskiego, Piotra Zajączka podkomorzego Sieradzkiego, Jędrzeja Zakowica starostę Połockiego, i Jana Niemirowicza, panów Litewskich: którzy w poczcie tysiąca dwóchset jazdy, z wielkim przepychem i okazałością, w Piątek, w dzień Ś. Wawrzyńca, wjechawszy do Wrocławia, od posłów Władysława króla Węgierskiego, przybyłych kilku dniami pierwej, tudzież obywateli miasta Wrocławia z wielką czcią byli przyjęci. Wysłał był bowiem król Władysław na ten zjazd Jana biskupa Ołomunieckiego, Ottona książęcia Bawarskiego, Henryka Rozemberga, Ruprechta Walsee (Walsche), Henryka v. Lippa marszałka królestwa Czeskiego, Jerzego Krawarskiego z Strażnicy (Strasnicza), Oldrzycha Eutzingera, Ruprechta z Eborsdorf, Stefana Alocha kanclerza Austryi, Stefana Warday (de Wayda), Zygmunta Eutzingera i Oswalda Reyhoffa. Nazajutrz po Ś. Wawrzyńcu, to jest w Sobotę, rozpoczęły się umowy i trwały przez całe dni dziesięć. Ułożono ostatecznie małżeństwo między królem Kazimierzem a dostojną księżniczką Elżbietą, córką Alberta, niegdy Rzymskiego, Węgierskiego i Czeskiego króla, i umowę przedślubną stwierdzili na piśmie Władysław król Węgierski i Kazimierz król Polski. W Poniedziałek zaś po uroczystości Wniebowzięcia N. Maryi, ogłoszono tę umowę z wietnicy Wrocławskiej, przyczém Jan Kapistran, mąż wielkiej cnoty i świątobliwości, wymowne miał kazanie, z textu: „Oto dzień, który nam uczynił Pan; cieszmyż się i radujmy.“ Warunki zaś, pod któremi zawarto te związki, były następujące: „aby Kazimierz król Polski dla zaślubienia rzeczonej Elżbiety zjechał na Niedzielę po święcie Oczyszczenia N. P. Maryi aż do Cieszyna, dokąd przybyć miała, i kazał ją koronować; powtóre, aby Władysław król Węgierski w posagu wypłacił jej sto tysięcy czerwonych złotych, które w żadnym razie nie miały być zwracane, chociażby królowa Elżbieta pierwej umarła, albo zeszła bezpotomnie; nakoniec, aby król Kazimierz zapisał jej wiano w ziemi Sandomierskiej i Łęczyckiej na miastach Kole, Opocznie i Przedeczu.“ Wszelako posag zapewniony tak jawnie i uroczyście nigdy nie przyszedł do skutku.