Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom IV.djvu/267

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

z tobą działać. Nie pamiętając na wszystkie dawne, od ciebie poniesione krzywdy i obrazy, starać się będzie Czechów uczciwemi i łagodnemi środkami nawrócić do prawej wiary, pojednać z kościołem, i skłonić do uległości i posłuszeństwa twojej władzy. Co jeśliby mu się nie powiodło, obiecuje zbrojną udzielić ci pomoc przeciw Czechom, lecz nawzajem twojej przeciw Krzyżakom żąda, ponieważ do niej przymierzem się zobowiązałeś. Pierwszy owszem wraz z tobą wyprowadzi swoje siły na poskromienie Czechów, jeżeli prawem zastawu przyznasz mu i oddasz całą ziemię Szlązką; i nie pierwej ustąpi, aż gdy Czesi wrócą do jedności wiary świętej, i twoim poddadzą się rządom. Ty zaś przy pomocy naszego króla osięgnąwszy królestwo Czeskie, przynajmniej wtedy odpłać się wzajemną usługą, do której obecnie jesteś obowiązany, i wyjdź zbrojno w posiłku naszemu królowi przeciw Krzyżakom, abyście wspólnym orężem wypędzili ich z krajów nieprawnie zagarnionych, zmusili ziemie Pomorską, Chełmińską i Michałowską oddać królestwu Polskiemu, a ziemią Pruską podzielili się między sobą, tak, iżby większą część Prus ten otrzymał, który na wojnę większe siły wyprowadzi. Gdy zaś to wszystko wypełnisz, Król i Pan nasz obowiązany będzie zwrócić ci ziemię Szlązką i z niej ustąpić; w przeciwnym razie kraj ten na zawsze własnością Polski zostanie. Wiedz bowiem, że Król nasz zna dobrze twoję przebiegłość, i nie jest tak łatwowierny, aby dość miał na płonném słów brzmieniu, a gołe przyrzeczenie przyjąć chciał od ciebie za czyn rzeczywisty. Zaczém prosimy cię, abyś poprzestał dawnej twojej pozorności i obłudy, i z obietnic dawniejszych nowym się przynajmniej czynem wywiązał, a królowi i królestwu naszemu nie chytrym i udanym, lecz prawdziwym i szczerze przychylnym okazywał się przyjacielem i sprzymierzeńcem. Chciej przytém zważyć i sumiennie roztrząsnąć, jakim był dla ciebie Król nasz, i czy szczerą odpłaciłeś mu się wzajemnością; jak chytrze i nienawistnie jemu i królestwu jego wyrządzałeś szkody i dotąd je wyrządzasz.“

Zygmunt król Rzymski oświadcza, że z chęcią Władysławowi królowi Polskiemu da w małżeństwo jedyną córkę swoję Elżbietę, albo bratową Ofkę królową Czeską, z wielkim posagiem i ziemią Szlązką.

Nazajutrz Zygmunt król Rzymski i Węgierski posłom Polskim następującą dał odpowiedź:
„Cieszę się bardzo z oznajmionej mi przychylności i wyrażonych przez was oświadczeń z strony brata mojego, Najjaśniejszego Władysława króla