znali i w tej mierze naszą pomoc i łaskę, i za naszą sprawą stali się uczestnikami wiekuistej chwały w Zbawicielu wszystkich Chrystusie. My przeto Władysław, z Bożej łaski król Polski, ziem Krakowskiej, Sandomierskiej, Sieradzkiej, Łęczyckiej, Kujawskiej, Litewskiej, książę panujący, Pomorza i Rusi pan i dziedzic; tudzież my Alexander czyli Witołd, wielki książę Litewski, ziem Ruskich pan i dziedzic; oznajmujemy niniejszém pismem, komu o tém wiedzieć należy, ku świadectwu spółczesnych i wiadomości potomnych: Że jako zawzdy troskliwie staraliśmy się o dobro ziem Litewskich i mieszkańców ich Litwinów, naszemu panowaniu podległych, dla których nie raz otwieraliśmy radzi rękę naszej szczodrobliwości; tak i obecnie chcąc utwierdzić ich i umocnić w przyjętej wierze, aby Bóg Najwyższy, za którego łaską sprowadziliśmy ich do światła tejże wiary, wiódł ich do chwały swojej i ukrzepiał bierzmem swej łaski, ku wzrostowi i wywyższeniu chrześciańskiej wiary i zakonu, pragniemy jak najmocniej zasilić duchownemi dary tych, którym nie raz użyczaliśmy naszej łaski królewskiej, i z wszelką usilnością chcemy się o to starać i takowe staranie nasze skutecznie udowodnić. Aby więc tém swobodniej stać mogli przy swojej wierze i z cnoty w cnotę urastać, powodowani wrodzoną nam łaską i uprzejmością, zdejmując z ich karków jarzmo niewoli, którém dotychczas byli uciskani, nadajemy im niniejszém pismem wszystkie swobody, wolności, prawa osobiste i przywileje, jakich prawowierni chrześcianie używać zwykli, a to według treści i osnowy następującego opisu. Przedewszystkiem, lubo już wówczas, gdyśmy z łaski i natchnienia Ducha Ś. przyjąwszy swiatło wiary chrześciańskiej, zarazem koronę Polską przyjęli, dla wzrostu i pomnożenia tejże chrześciańskiej wiary, tudzież dobra i pożytku naszych krajów Litewskich, rzeczone kraje, wraz z ziemiami i dziedzinami do nich należącemi, przyłączyliśmy i wcielili do naszego królestwa Polskiego, zjednoczyli z niém, zespolili i sprzymierzyli, a to za zgodą i jednomyślną wolą braci naszych, tudzież wszystkich panów, szlachty, starszyzny i bojarów Litewskiej ziemi: pragnąc atoli rzeczony kraj Litewski, od zdradziectw i napaści Krzyżaków, jako téż ich stronników i sprzymierzeńców, i wszelkich zgoła nieprzyjacioł, czyhających na zgubę Litwy i Polski, lepiej ubezpieczyć i pewniejszą opieką osłonić, a razem obdarzyć trwałych i wieczystych korzyści udziałem; ziemię tę, która zawzdy panowaniu naszemu podlegała, i którą dotąd jako własność naszą prawem przyrodzoném i nabytém, po przodkach naszych dziedzicznie i w kolei porządnego następstwa, jak pan i dziedzic prawy, posiadamy, za radą i wspólną zgodą panów, szlachty i bojarów, do naszego królestwa Polskiego, ze wszystkiemi do niej należącemi ziemiami, księstwami, powiatami i własnościami, z wszystkiemi prawami tak pierwotnemi jako i nabytemi, powtórnie
