biskupem Wrocławskim był założył. Zostało po nim dwóch synów, zrodzonych z Salomei, córki Władysława Ottonica książęcia Wielkiej Polski, i trzy córki, Anna, Eufemia i Jadwiga. Synowie byli: Henryk książę Głogowski i Konrad Ścinawski, który, że był garbaty z powodu ułomności swojej książęciem Kokirlańskim zwany, później dla zakrycia tej ułomności wsadzony na probostwo Wrocławskie. Ci za życia ojca i po jego śmierci otrzymali rzeczone księstwa. Trzeci zaś Przemysław, książę Sprotawski, w młodych latach w bitwie pod Siewierzem zginął.
Dnia siedmnastego Lutego, Władysław zwany Łokietek, książę Polski i Pomorski, założył klasztor Braci mniejszych w Radziejowie w dyecezyi Włocławskiej.
Jan Gerbisz biskup Poznański, przesiedziawszy na stolicy lat dwanaście, umarł i w kościele Poznańskim pochowany został. Po nim nastąpił Jędrzej kanonik Poznański, od ojca Szymona zwany Szymonowicz (Simonowicz), szlachcic herbu Zaremba, obrany kanonicznie, a od Jakóba Świnki arcybiskupa Gnieźnieńskiego potwierdzony i wyświęcony.
Wzmagały się krzywdy i uciemiężenia, któremi Władysław Łokietek, tudzież jego rycerstwo i dworzanie kościoł Poznański i niektórych z szlachty uciskali, i nadużycia doszły do tego stopnia, że nie tylko prawa Boskie i ludzkie bezkarnie gwałcono, ale nie przepuszczano nawet świątyniom
