wynosiły, podzielił je na trzy zastępy. Jeden wysłał do Mazowsza, a dwa do ziemi Chełmińskiej. Ta zbrojna tłuszcza, która naszła ziemię Chełmińską, zdobyła na Krzyżakach i spaliła zamek Bergelów, a splądrowawszy kraj cały, wielką liczbę chrześcian uprowadziła w niewolą. Tegoż samego roku Prusacy barbarzyńscy Sędowiczanie (Sandowitae) pod wodzem Skomandem, powtórzywszy swój najazd na ziemię Chełmińską, dwa w niej miasta Lubawę i Chełm oblegli i szturmem zdobyli, ziemię zaś Kujawską około miasteczka Kowala splądrowali. Niemniej ucierpiało w tym roku miasto Łęczyca od Litwinów, którzy nagłym napadem złupili je i spustoszyli.
Wielki ojczyzny miłośnik i wielkiego umysłu mąż, Bolesław Pobożny książę Kaliski, dostawszy febry w ciężką zapadł chorobę, która gdy się codziennie zwiększała, przywołał bratanka swego rodzonego, Przemysława książęcia Poznańskiego, i zlecił jego opiece księstwo Kaliskie, tudzież małżonkę swoję Helenę i trzy córki z niej zrodzone, Jadwigę, Elżbietę i Annę; a opatrzony ŚŚ. Sakramentami, w zamku Kaliskim, dnia siódmego Kwietnia w Piątek pobożnie życie zakończył. Zwłoki jego przeniesiono do Poznania i w katedralnym kościele w grobie ojców pochowano; przytomny był temu obrzędowi bratanek zmarłego Przemysław. Po śmierci Bolesława na stolicę księstwa Kaliskiego nastąpił Przemysław, który zarazem objąwszy rządy całej Wielkopolski, tak wdowę po Bolesławie książęciu Kaliskim, jako też jego córki, dawszy im dostatnie wyprawy i posagi, z pod opieki wyzwolił. Rzeczona wdowa po Bolesławie Kaliskim, Helena albo Jolenta (Joheleth), niedługo w Kaliszu zabawiwszy, zabrała wszystkie dobytki i ruchomości, które do niej należały, i udała się do Krakowa, do swej siostry rodzonej Kingi, niewiasty osobliwszej cnoty i pobożności, żony Bolesława Wstydliwego książęcia Krakowskiego i Sandomierskiego, aby z nią razem Bogu służyć. Przemysław zaś książę Wielkopolski, który był opiekunem swoich siostrzenic, najstarszą z nich Jadwigę wydał za Władysława, który dla nader małego i niemal łokciowego wzrostu zwany był po polsku Łokietkiem (Loktek), syna Kazimierza książęcia Brzesko–Kujawskiego; drugą Elżbietę za Henryka książęcia Lignickiego, zwanego
