Przejdź do zawartości

Strona:Jana Długosza Dziejów Polskich ksiąg dwanaście - Tom II.djvu/13

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
JANA DŁUGOSZA
DZIEJÓW POLSKICH
KSIĘGA PIĄTA.


Rok Pański 1140.
Władysław za zgodą wszystkich panów polskich wstępuje po ojcu Bolesławie na stolicę państwa, a królestwo podzielone między braci rozpada się na trzy dzielnice.




Przedwczesny i żałosny zgon Bolesława książęcia (którego gdy nie zdołały pożyć wojny, siły i oręże nieprzyjaciół, strawiła go zbyteczna troska i zgryzota) i długo nie dozwolił Polakom przystąpić do wyboru nowego pana, i zająć się stanowczo urządzeniem spraw krajowych. Tak ciężkim albowiem przejęci byli żalem po stracie Bolesława, że nie bez wstrętu przychodziło im myśleć o innym książęciu, po owym bohatérze, pod którego rządem wzrośli do tak wielkiej potęgi i taką sławą zakwitli. Powiększał żałość równie bolesny i zatrważający podział królestwa Polskiego na cztery dzielnice, w którym lękano się zarodu domowych niezgód, i wieszczym duchem przeczuwano burze i klęski, mające z takowego rozerwania wyniknąć i kraj nachylić do zguby: każde bowiem ciało rozdzielone w sobie słabieje i ginąć musi. Gdy wkrótce rzecz publiczna przez niejedność panów